 |
transitive noun
അർത്ഥം : A verb (or verb construction) that requires an object in order to be grammatical.
പര്യായപദങ്ങൾ : transitive verb, transitive verb form
മറ്റ് ഭാഷകളിലേക്കുള്ള വിവർത്തനം :
व्याकरण में वह क्रिया जिसमें कर्म की अपेक्षा होती हो या जिसके साथ कोई कर्म हो।
वह पानी पी रहा है में पीना सकर्मक क्रिया है।सकर्मक क्रिया
ವ್ಯಾಕರಣದಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಯಾ ಪದದ ಜತೆ ಯಾವ ಕರ್ಮ ಪದವು ಇರುವುದಿಲ್ಲ
ಅವನು ನೀರನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ, ಎಂಬ ವಾಕ್ಯದಲ್ಲಿ ನೀರನ್ನು ಎಂಬುದು ಸಕರ್ಮಕ ಕ್ರಿಯಾಪದಸಕರ್ಮಕ ಕ್ರಿಯಾಪದ
व्याकरणात कर्माची अपेक्षा असणारे क्रियापद.
राम पुस्तक वाचतो ह्यात वाचतो हे सकर्मक क्रियापद आहेसकर्मक क्रियापद
இலக்கணத்தில் வினையுடன் ஏதாவது ஒரு செயல் இருப்பது
அவன் தண்ணீர் குடித்துக்கொண்டிருக்கிறான் என்பதில் குடித்து என்பது செயப்படுபொருள் வினைசெயப்படுபொருள் வினை
കര്മ്മ സഹിതമായ വ്യാകാരണത്തിലെ ക്രിയ
അവന് വെള്ളം കുടിക്കുന്നു എന്നതില് കുടിക്കുക സകര്മ്മക ക്രിയ ആകുന്നുസകര്മ്മകക്രിയ
transitive adjective
അർത്ഥം : Designating a verb that requires a direct object to complete the meaning.
മറ്റ് ഭാഷകളിലേക്കുള്ള വിവർത്തനം :
இலக்கணத்தில் செயலோடு தொடர்புடையது
இந்த வாக்கியத்தில் செயப்படுபொருள் குன்றியவினை மற்றும் செயப்படுபொருள் குன்றாவினையை பிரித்து எழுதவும்செயப்படுபொருள் குன்றாவினை
വ്യാകരണത്തില് കര്മ്മത്തോട് കൂടിയത്
ഈ വാക്യങ്ങളില് നിന്ന് അകര്മ്മക ക്രിയകളേയും സകര്മ്മക ക്രിയകളേയും വേര്തിരിച്ചെഴുതുകസകര്മ്മക
Designating a verb that does not require or cannot take a direct object.
intransitive